Δείτε εδώ 5 εξαιρετικές φυσικές συνταγές με κανέλα για να αντιμετωπίσετε μερικά από τα πιο γνωστά προβλήματα ομορφιάς.

1. Θερμαντικό scrub αδυνατίσματοs

Υλικά:

    1 κουτάλια κανέλα σκόνη
    1 κουταλιά αλάτι
    Μισή κούπα λάδι κισσού

Εφαρμογή: Κάντε μασάζ με το μίγμα στιs περιοχέs με τοπι­κό πάχοs και κυτταρίτιδα για 4-5 λεπτά, μέχρι το δέρμα να πάρει ένα απαλό ερυθρό χρώμα. ξεπλυθείτε με άφθονο δροσερό νερό

2. Μάσκα ιδανική για την ακμή

Υλικά:

    1/3 κουταλάκι λάδι κανέλας
    1 κουταλιά φρέσκο γιαούρτι
    1 κουταλάκι φυσικό άργιλο σε σκόνη

Εφαρμογή: Ανακατεύετε όλα τα υλικά μαζί και απλώνετε τη μάσκα στο πρόσωπο, αποφεύγοντας την περιο­χή των ματιών. Οι αντιβακτηριδιακές ιδιότητες της κανέλας σε συνδυασμό με το γιαούρτι και το στυπτικό άργιλου βοηθούν πολύ στην καταπο­λέμηση της ακμής.

3. Αρωματικό ενυδατικό βούτυρο σώματοs

Υλικά:

    1 φλιτζάνι αμυγδαλέλαιο
    1 κουταλιά βούτυρο κακάο
    1/2 κουταλιά κερί μέλισσας
    4 σταγόνες αιθέριο έλαιο κανέλας

Εφαρμογή: Λιώνετε σε μπεν μαρί το βούτυρο κακάο και το κερί μέλισσας. Προσθέτετε το αμυγδαλέλαιο και βγάζετε το μίγμα από τη φωτιά. Περιμένε­τε ένα λεπτό και προσθέτετε ανα ανακατεύοντας το αιθέριο έλαιο κανέλας. Αφήνετε το μίγμα για περίπου 30 λεπτά, μέχρις ότου δέσει το βούτυ­ρο, και απλώνετε στην ξηρή επιδερμίδα με ε­λαφρύ μασάζ.

4. Αντιρυτιδικό λάδι προσώπου

Υλικά:

    7 κουταλιές λάδι αβοκάντο
    5 σταγόνες λάδι κανέλας

Εφαρμογή: Βάζετε τα υλικά σε ένα γυάλινο βάζο και ανα­κινείτε απαλά, το σκεπάζετε και περιμένετε για μια ώρα. Απλώνετε μια λεπτή στρώση στο πρό­σωπο και το ι λαιμό κάθε δύο ημέρες —καλύτερα βραδινές ώρες— δίνοντας μεγαλύτερη προσοχή στις ρυτίδες και τις γραμμές έκφρασης…

5. Ενυδατική αντιγηραντική μάσκα

Υλικά:

    1/4 του κουταλιού κανέλα ακόνη
    1 κουταλάκι μέλι
    1 κουταλάκι λάδι ελιάs

Εφαρμογή: Ανακατεύετε όλα μαζί τα υλικά και απλώνετε το μίγμα στο πρόσωπο και το λαιμό, αποφεύγοντας την περιοχή των ματιών. Αφήνετε για περί­που 15 λεπτά και στη συνέχεια ξεπλένετε με ά­φθονο δροσερό νερό.

Προσοχή: Ακόμα και τα φυσικά υλικά μπορεί να δημιουργήσουν ερεθισμό ή να μην είναι καλά ανεκτά από κάποιους πολύ ευαίσθητους τύπους επιδερμίδας. Καλό είναι πάντα να δοκιμάζετε μια καινούργια συνταγή η προϊόν σε μια μικρή περιοχή πρώτα για να βεβαιωθείτε ότι είναι απόλυτα ανεκτό από την δική σας επιδερμίδα. H κανέλα μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό στα σημεία με τις ευρυαγγείες γι αυτό καλύτερα να αποφεύγεται σε αυτά τα σημεία.

The post Συνταγές ομορφιάς appeared first on delissimo.

Εδώ χρήσιμο θα ήταν να κάνουμε μια μικρή διευκρίνιση. Με τον ιταλικό όρο «pasta fresca» εννοούμε όλα τα χειροποίητα ζυμαρικά και όχι, όπως εσφαλμένα πιστεύουμε, μόνο όσα ζυμώνονται και καταναλώνονται αμέσως. Οι ταλιατέλες που θα φτιάξουμε με τα χεράκια μας και τις οποίες θα ξεράνουμε, για να τις μεταμορφώσουμε σε ένα ορεκτικό πιάτο μετά τρεις μήνες, εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται ως φρέσκια pasta, σε αντίθεση με τα βιομηχανοποιημένα ζυμαρικά του εμπορίου.

Λίγα λόγια για την ιστορία

Η καταγωγή των ζυμαρικών είναι μια πολύπλοκη ιστορία, με πολλούς μύθους και αντιφάσεις. Λέγεται ότι πρόκειται για ιταλική «εφεύρεση», και μάλιστα του 13ου αιώνα. Δεν είναι όμως καθόλου σίγουρο, καθώς σε όλες τις κουζίνες υπάρχουν ζυμαρικά και αντίστοιχες αναφορές σε διάφορα κείμενα. Οι Κινέζοι, από την άλλη, δεν περίμεναν τον Μάρκο Πόλο για να τους μάθει τα δικά τους μακαρόνια από ρυζάλευρο. Η πρώτη αναφορά, πάντως, στην ύπαρξη των ζυμαρικών χρονολογείται γύρω στο 1000 π.Χ., στην αρχαία Ελλάδα, όπου η λέξη «λάγανον» περιέγραφε μια φαρδιά πλακέ ζύμη από νερό και αλεύρι, την οποία έκοβαν σε λωρίδες. Η ζύμη αυτή μεταφέρθηκε και στην Ιταλία από τους πρώτους Ελληνες εποίκους γύρω στον 8ο αιώνα π.Χ. και μετονομάστηκε σε «laganum» στα Λατινικά, τα σημερινά λαζάνια.

Tα υλικά

Η ζύμη για τα φρέσκα ζυμαρικά είναι απλή και γίνεται είτε μόνο με αλεύρι είτε με σιμιγδάλι και αλεύρι. Όλη η νοστιμιά, η σωστή ελαστικότητα, η υφή και το μη λασπωμένο αποτέλεσμα οφείλονται κυρίως στην ποιότητα του αλευριού ή του σιμιγδαλιού που θα χρησιμοποιήσουμε.

Αλεύρι

Η κλασική συνταγή για φρέσκα ζυμαρικά απαιτεί σκληρό αλεύρι, ενώ σιμιγδάλι χρησιμοποιούσαν κυρίως παλιότερα στο Νότο της Ιταλίας, στο οποίο προσέθεταν σκληρό αλεύρι και νερό. Αυτή η δεύτερη συνταγή είναι πιο δύσκολη και γι’ αυτό δεν την προτιμούν πολλοί, γιατί απαιτεί καλύτερο ζύμωμα και προσοχή στον τρόπο που θα ενσωματωθεί το νερό στα άλευρα.

Δυο λόγια για τις κατηγορίες του αλευριού: Η ποιότητα και οι κατηγορίες των αλεύρων διακρίνονται από τον τρόπο του αλέσματος, το βαθμό κοσκινίσματος και την ποιότητα του σιταριού από το οποίο παράγονται. Στα σούπερ μάρκετ τα αλεύρια θα τα βρούμε σε συσκευασίες με την ένδειξη μαλακό ή σκληρό. Το σιμιγδάλι είναι παράγωγο του σκληρού σιταριού.

Η κατηγοριοποίηση γίνεται ανάλογα με το πόσο ψιλά είναι αλεσμένο το κάθε αλεύρι καθώς και τι ποσοστό φλοιού και σιμιγδαλιού περιέχει.

Καθένα από αυτά έχει διαφορετική χρήση, με γενικό κανόνα ότι τα μαλακά αλεύρια περιέχουν λιγότερη γλουτένη και λιγότερα αμινοξέα, έχουν συνεπώς μικρότερη διατροφική αξία. Χρησιμοποιούνται κυρίως στη ζαχαροπλαστική, γιατί κάνουν τις ζύμες πιο «λαστιχωτές» και «φουσκώνουν» ευκολότερα, ενώ στην αρτοποιία και για τη ζύμη των πιτών χρησιμοποιούνται τα σκληρότερα αλεύρια.

Αυγά

Η κλασική συνταγή, εκτός από αλεύρι, περιέχει και αυγά. Τα αυγά που θα χρησιμοποιήσουμε για να φτιάξουμε τα χειροποίητα μακαρόνια πρέπει να είναι πολύ φρέσκα. Δεν υπάρχει άλλο «μυστικό». Το μέγεθός τους πρέπει να κυμαίνεται από 60 έως 70 γρ. Αν είναι μικρότερα, ίσως χρειαστεί να βάλουμε 1½ αυγό ανά 100 γρ. αλευριού.

Η συνταγή: 1 αυγό για κάθε 100 γρ. αλεύρι που χρησιμοποιούμε.

Αυτή η βασική δοσολογία μάς δίνει 2 σχετικά μεγάλες μερίδες ζυμαρικού. Συνεπώς, απλώς πολλαπλασιάζουμε: για 4 μερίδες θα χρειαστούμε 200 γρ. αλεύρι και 2 αυγά και ούτω καθεξής.

Αν θελήσουμε να κάνουμε τη συνταγή των «φτωχών» μακαρονιών χωρίς αυγό, η δοσολογία έχει ως εξής: 350 γρ. σιμιγδάλι ψιλό, 150 γρ. σκληρό αλεύρι, 500 γρ. νερό.

Η πρώτη ζύμη είναι πιο μαλακή και ελαστική και κάνει ευκολότερη τη δουλειά του «πρωτάρη». Η δεύτερη είναι πιο σκληρή και πιο «ξερή», θέλει περισσότερο ζύμωμα, καθώς πρέπει να ενσωματώσουμε δύο υλικά διαφορετικής υφής, το αλεύρι και το σιμιγδάλι με το νερό. Προτείνουμε λοιπόν αρχικά να δοκιμάσουμε την πρώτη ζύμη. Επίσης μπορούμε να αρχίσουμε με μικρή ποσότητα, π.χ. 100 γρ. αλεύρι και 1 αυγό.

Μυστικό: Η ζύμη για τα ιταλικά ζυμαρικά δεν περιέχει λάδι ή αλάτι. Αντίθετα, σε πολλά ελληνικά ζυμαρικά η ζύμη περιέχει ελαιόλαδο.

The post Πως φτιάχνουμε ζυμαρικά appeared first on delissimo.

1. Μαντζουράνα (Origanum majorana). Η μαντζουράνα είναι αυτοφυές φυτό στην Ελλάδα. Είναι συγγενικό φυτό με τη ρίγανη και το άρωμα των ανθών της θυμίζουν την λεβάντα. Από τα φύλλα του φυτού λαμβάνουμε το αιθέριο έλαιο που φαίνεται να έχει αντισπασμωδικές και αντισηπτικές ιδιότητες. Παλαιότερα την χρησιμοποιούσαν ως κατευναστικό σε στομαχικές διαταραχές και ως βοήθημα για την πέψη.

2. Θυμάρι (Thymus vulgaris). Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 23 είδη θυμαριού. Το θυμάρι είναι ένας μικρός θάμνος, του οποίου τα φύλλα αποξηραίνονται και θρυμματίζονται για να χρησιμοποιηθούν στη μαγειρική, χαρίζοντας στα φαγητά μας την πλούσια γεύση του. Εκτός όμως από την μαγειρική, το θυμάρι χρησιμοποιείται και θεραπευτικά. Περιέχει περίπου 1-2% αιθέριο έλαιο με δραστικό συστατικό την θυμόλη. Η θυμόλη έχει αντισηπτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται σε διάφορα σκευάσματα για την καταπολέμηση μικροβίων όπως π.χ. το Listerine για την στοματική υγιεινή. Το θυμάρι χρησιμοποιείται ευρέως και στη βρογχίτιδα και τον βήχα με αποχρεμπτικές ιδιότητες.

3. Χαμομήλι (Chamomilla recutita). Ίσως και το πιο γνωστό βότανο στην Ελλάδα έχει τιμηθεί από κάθε ελληνική οικογένεια. Το χαμομήλι μοιάζει με την μαργαρίτα, ανθίζει από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο και έχει ένα χαρακτηριστικό και ευχάριστο άρωμα. Το δραστικό αιθέριο έλαιο του φυτού βρίσκεται στο άνθος του, το οποίο το λαμβάνουμε έπειτα από αποξήρανση. Έχει καταπραϋντικές και αντισηπτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται τόσο σε στομαχικές διαταραχές όσο και στο κοινό κρυολόγημα. Επίσης χρησιμοποιείται εξωτερικά για πλύσεις ή με μορφή κομπρέσας.

4. Ρίγανη (Origanum Vulgare). Στην Ελλάδα η ρίγανη είναι αυτοφυής και συναντάται κυρίως σε ορεινές και βραχώδεις περιοχές. Ανθίζει από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο και έχει μωβ-λευκά άνθη και χαρακτηριστικό πλούσιο άρωμα. Η ελληνική ρίγανη θεωρείται από τις καλύτερες ποικιλίες παγκοσμίως και χρησιμοποιείται εκτός από την μαγειρική και για τις θεραπευτικές της ιδιότητες. Έχει αντιδιαρροϊκές, αντισηπτικές, αποχρεμπτικές, αντιοξειδωτικές, αντιυπερτασικές, αντιρρευματικές και αντιφλεγμονώδης ιδιότητες. Το έλαιο της ρίγανης είναι ιδιαίτερα ευεργετικό στον πονόδοντο. Η δραστική ουσία του φυτού είναι η καρβακρόλη.

5. Βαλεριάνα (Valeriana Officinalis). Η βαλεριάνα στην Ελλάδα είναι αυτοφυές φυτό, ανθίζει από τον Μάιο έως τον Αύγουστο και προτιμά τα υγρά, γόνιμα και ηλιόλουστα εδάφη. Το μέρος του φυτού με τις περισσότερες θεραπευτικές ιδιότητες είναι η ρίζα του. Η βαλεριάνα περιέχει σάκχαρα, άμυλο, ρητίνες, αιθέρια έλαια, οργανικά οξέα, αζωτούχες ενώσεις, βαλεριανικό οξύ, πτητικά έλαια κ.ά. Τα έλαια του φυτού φαίνεται να παρουσιάζουν παρόμοια δράση με τις βενζοδιαζεπίνες και έτσι χρησιμοποιείται ως κατευναστικό κατά του άγχους, της αϋπνίας και της υπερέντασης.

6. Δυόσμος (Mentha spicata). Ο δυόσμος είναι ένα είδος μέντας το οποίο χρησιμοποιείται ως αρωματικό στη μαγειρική αλλά παρουσιάζει και κάποιες θεραπευτικές ιδιότητες, κυρίως ως αντισπασμωδικό, χολαγωγό και χωνευτικό, αλλά βοηθάει και κατά του κρυολογήματος. Επίσης το αιθέριο έλαιο του δυόσμου χρησιμοποιείται και εξωτερικά σε μυαλγίες και νευραλγίες.

7. Ταραξάκο (Taraxacum officinale). Το ταραξάκο ή αλλιώς πικραλίδα ή αγριοράδικο είναι ένα πολύ κοινό φυτό στην Ελλάδα το οποίο φυτρώνει τόσο σε ορεινές περιοχές όσο και σε κάμπους και έχει ένα κίτρινο άνθος. Το ταραξάκο παρουσιάζει θεραπευτικές ιδιότητες και στα τρία μέρη του φυτού (ρίζα, φύλλα, άνθος) και φημίζεται για τις αποτοξινωτικές και διουρητικές του ιδιότητες. Μέσω της αποτοξίνωσης φαίνεται να βελτιώνει δερματικά προβλήματα καθώς και ηπατικά προβλήματα. Λόγω της διουρητικής του δράσης είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για άτομα που θέλουν να χάσουν βάρος ή υποφέρουν από κατακράτηση υγρών. Επίσης είναι χωνευτικό, χολαγωγό και ορεξιογόνο.

8. Αγριάδα (Agropyron repens L.). Η αγριάδα είναι ζιζάνιο και φυτρώνει σε πολλά εδάφη στην Ελλάδα, από παραθαλάσσιες μέχρι και ορεινές περιοχές. Τα θεραπευτικά μέρη του φυτού είναι η ρίζα και τα φύλλα του. Είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό για πέτρες και άμμο στα νεφρά, πέτρες στη χολή, και λόγω της διουρητικής του ικανότητας βοηθάει στην κυτταρίτιδα και την αποτοξίνωση. Επίσης ως αντιφλεγμονώδες και αντισηπτικό βοηθάει και στις ουρικές λοιμώξεις, καθώς και στον προστάτη. Ιδιαίτερα ευεργετικό είναι και στη μείωση της χοληστερίνης και της υπέρτασης.

9. Μαϊντανός (Petroselinum). Ο μαϊντανός είναι πολύ γνωστός στην Ελλάδα, καθώς χρησιμοποιείται σε πολλά φαγητά και σαλάτες. Τα φύλλα του μαϊντανού είναι πλούσια σε βιταμίνη C και αιθέρια έλαια. Έχει διουρητικές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες και θεωρείται εμμηναγωγό.

10. Φασκόμηλο (Salvia officinalis). Το φασκόμηλο είναι ένας θάμνος το οποίο συναντάμε σε πολλές περιοχές στην Ελλάδα, κυρίως σε ξηρούς και πετρώδεις τόπους. Το φασκόμηλο έχει ευχάριστο άρωμα και τα φύλλα του χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς. Τα συστατικά που έχουν ανιχνευθεί στο φασκόμηλο είναι  αιθέριο έλαιο, φασκομηλόλαδο, σαπωνίνες, τερπένια, ταννίνες, φλαβονοειδή κ.ά.. Έχει αντιμικροβιακές, αποχρεμπτικές και σπασμολυτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται συχνά στον βήχα και το κρυολόγημα. Επίσης είναι εμμηναγωγό, καρδιοτονωτικό και διουρητικό.

*** Να σημειωθεί ότι τα βότανα δεν υποκαθιστούν σε καμία περίπτωση την φαρμακευτική αγωγή που σας έχει συστήσει ο θεράποντας ιατρός σας. Πριν την κατανάλωση κάποιου αφεψήματος, συμβουλευτείτε τον ειδικό, ειδικά εάν είστε έγκυος, θηλάζετε, βρίσκεστε υπό φαρμακευτική αγωγή ή αντιμετωπίζετε προβλήματα υγείας.

The post Βότανα θεραπευτικά appeared first on delissimo.

1. Χρήσεις:

• Εξαιρετικό υλικό για χρήση αλοιφών δέρματος (οι γνωστές κηραλοιφές), όπου με προσθήκη αιθέριων ελαίων μπορεί να έχουν εντυπωσιακά θεραπευτικά αποτελέσματα (κυρίως σε εγκαύματα, κοψίματα, σκασίματα, πληγές, κτλ). Το κερί είναι κατάλληλο για όλους τους τύπους δέρματος.
• Διακοσμητικά κεριά και λαμπάδες από φυσικό κερί
• Κατασκευή βερνικιών και άλλων λιπαντικών
• Στις καλές τέχνες (συντήρηση έργων τέχνης, συστατικό χρωμάτων, κτλ)

3. Πώς ο μελισσοκόμος συλλέγει το κερί και ποιές ποιότητες φυσικού κεριού παράγονται;

Ο μελισσοκόμος έχει κυρίως 3 τρόπους να συλλέξει το κερί κάθε χρόνο από τα μελίσσια του

Α. Τα «απολεπίσματα». Όταν ο μελισσοκόμος τρυγά τις κηρήθρες με το μέλι, αφαιρεί πρώτα ένα λεπτό στρώμα κεριού που τις περιβάλλει, τα γνωστά και ως απολεπίσματα. Αυτά αποτελούνται σχεδόν αποκλειστικά από καθαρό κερί και παράγουν την υψηλότερη ποιότητα μελισσοκεριού. Εξάγονται συνήθως με διαχωριστήρα μελιού-κεριού που διαθέτει ο μελισσοκόμος ή πιο απλά με επίπλευση σε καυτό νερό.

The post Κερί Μέλισσας appeared first on delissimo.